مقاله: خطای پیش بینی زمان بقاء و کاربرد آن در تحلیل بقای بیماران سرطان روده بزرگ

برآورد خطای پیش بینی برای زمان بقاء و کاربرد آن در تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ

نویسندگان: احمدرضا باغستانی، محمودرضا گوهری، آرزو اروجی ، محمدامین پورحسینقلی

چکیده مقاله:

مقدمه: سرطان روده بزرگ جزء سرطان‌ های شایع و کشنده‌ است و پیش ‌بینی این که افراد تا چه زمانی زنده می ‌مانند از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مقاله برازش مدل کاکس و منحنی کاپلان مایر برای داده‏ های سرطان روده بزرگ بیمارستان طالقانی و مقایسه آن دو با معیار زیان آشکار است. مواد و روش‌ ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی شهر تهران با حداقل 5 سال پیگیری انجام شده است. این افراد بین سال ‌های 1380 تا 1385 به بیمارستان طالقانی مراجعه کرده‌ اند و اطلاعاتشان در بخش سرطان مرکز تحقیقات گوارش ثبت شده و مورد پیگیری قرار گرفته اند. برای پیش بینی زمان بقاء مدل مخاطره متناسب کاکس و منحنی کاپلان مایر استفاده شده است و این دو با برآورد خطای پیش ‌بینی به روش زیان آشکار با هم مقایسه شده ‌اند. یافته ‌های پژوهش: مدل کاکس ارتباط معناداری را بین اندازه تومور و جنس با زمان بقاء نشان داد و خطای پیش ‏بینی با روش زیان آشکار برای مدل کاکس در بعضی از زمان ‏ها کمتر از منحنی کاپلان مایر بود. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که برای مقایسه مدل ‏ها می ‏توان از برآورد خطای پیش‏ بینی استفاده کرد

متن کامل

ارزیابی مدل ‌های پارامتری در بررسی بقای 5 ساله بیماران سرطان روده بزرگ شهر تهران

نویسندگان : علیرضا ابدی ، فرزانه احمدی ، حمید علوی مجد، محمد اسماعیل اکبری، عصمت داوودی منفرد ، مجید رضایی طاویرانی

چکیده:سرطان دومین علت مرگ در جهان است و سرطان روده بزرگ در بین سرطان‌ ها سومین آمار مرگ را داراست. بررسی عوامل موثر بر این سرطان در افزایش مدت بقای بیماران موثر است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه مدل‌ های پارامتری و کاکس و شناسایی عوامل دموگرافیک و اقتصادی-اجتماعی موثر بر بقای 5 ساله بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ است. مواد و روش ها: در این مطالعه، جامعه مورد بررسی580 بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ هستند که از اول فروردین 1384 تا آخر آبان 1385 در مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ثبت و به مدت 5 سال پیگیری شده‌ اند. مدل‌ های پارامتری نمایی، وایبل، لگ‌نرمال، لگ-لجستیک و گامای تعمیم‌ یافته و کاکس طبقه‌ بندی شده برازش داده شد. معیار اطلاع آکائیک و نمودار باقی‌ مانده کاکس اسنل برای مقایسه مدل ‌ها استفاده شد. یافته‌های پژوهش: از 580 بیمار، 34 درصد فوت کردند. 9/53 درصد مذکر و میانگین سن بیماران هنگام تشخیص8/11±63 بود. زمان بقای بیماران با عوامل سن هنگام تشخیص سرطان، جنسیت، سرپرست دوران کودکی، شهرداری محل سکونت و محل سرطان ارتباط داشت. نسبت خطر محاسبه‌ شده با مدل‌ های مختلف تقریباً مشابه بود. بر اساس معیار اطلاع آکائیک، مدل‌ های لگ-لجستیک و گامای تعمیم‌ یافته و بر اساس نمودار باقی ‌مانده کاکس اسنل، لگ-لجستیک مدل‌ های بهتری بودند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مدل لگ-لجستیک بهترین برازش را داشت. با توجه به ارتباط عامل اجتماعی-اقتصادی شهرداری محل سکونت با زمان بقا، بهتر است در برنامه ‌ریزی ‌های سلامت، بهبود تعیین‌ کننده‌ های وضعیت اجتماعی-اقتصادی سلامت مدنظر قرار گیرد.

دانلود