بررسی تاثیرعصاره گزنه ومفنامیک اسید درکاهش علائم بیماران مبتلا به منوراژی به کمک مدل‌سازی توام
نویسندگان: علی اکبر خادم معبودی ، فرید زائری ، عاطفه سورتچی، نورالسادات کریمیان، احمد رضا باغستانی، زهرا صدقی فرد، راضیه اولاد دیلمقانیان
گروه آمار زیستی، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: منوراژی، یکی از شایع‌ترین مشکلات ژنیکولوژیکی زنان در سنین باروری است. با توجه به شیوع این بیماری، در این مطالعه با استفاده از مدل‌سازی آماری اثر عصاره گزنه بر بهبود منوراژی مورد بررسی قرارمی‌گیرد. مواد و روش‌ها: مدل‌سازی آماری روی اطلاعات 100 بیمار مبتلا به منوراژی انجام‌شده‌است. بیماران در دو گروه درمانی 50 نفره شامل گروه مداخله (گزنه و مفنامیک اسید) و گروه کنترل (پلاسبو و مفنامیک اسید) به‌صورت تصادفی قرارگرفتند. در این بررسی از مدل توأم طولی و تعمیم‌یافته‌خطی برای پیش‌بینی احتمال بهبودی زنانی که در مطالعه شرکت‌کرده‌بودند، استفاده‌شد. مدل‌سازی توأم با اثر تصادفی مشترک با کنترل متغیرهایی مانند سن، شاخص توده بدنی (BMI) به‌منظور بررسی تأثیر عصاره گزنه بر بهبود (میانگین خون‌ریزی کمتر از 100 معادل 80 سی‌سی ) بیماران مبتلا به منوراژی انجام‌گرفت. نتایج: براساس نتایج، میانگین تعداد روزهای قاعدگی در ماه سوم (سیکل دوم مصرف دارو) در گروه گزنه 1.44±5.52 و در گروه کنترل 1.82±6.19 است و اختلاف دو گروه از نظر آماری، معنادار است (0.023p=). شانس بهبودی افراد در گروه گزنه 1.5 برابر گروه کنترل است؛ اما تفاوت آماری معناداری از نظر بهبودی در دو گروه وجودندارد (0.347p=).
نتیجه‌گیری: به‌طور کلی، مدل توأم در مقایسه با مدل‌های معمول دارای دقتی بیشتر بوده، احتمال بهبودی گروه مداخله نسبت‌به گروه کنترل بالاتر بوده‌است و عصاره گزنه در کاهش تعداد روزهای قاعدگی بیماران، تأثیری مثبت داشته‌است.